Hüdanur dört yaşında. Her gün huy değiştiriyor. Bu aralar sahiplenme sendromu yaşıyor. Her şey kendisinin olsun istiyor. Kıyafetlere, parfümlere, çantalara, kitaplara, salata kaşığına, soğan tahtasına, ekmek sepetine, biten soda şişelerine, yağ tenekelerine, çay kaşıklarına, bozuk paralara, ona, buna, şuna kısacası her şeye sahip çıkıyor. Kimini dolabına, kimini çekmecesine kimini oyuncak kutusuna, eşofmanlarının ceplerine, oyuncak bebeğinin ceplerine dolduruyor da dolduruyor.

Önce izin istiyor "Canın istiyorsa bu benim olsun" diyor. Canımın istemediğini anlayınca da "peki o zaman şimdilik olsun" diyor ve cevap vermemi beklemeden kaptığı gibi götürüyor zulasına.

Sürekli soru soruyor. Mâkul cevap alana kadar soruyor. Cevap versem de akabinde beş N bir K soruları geliyor, isyan ettirene kadar soruyor.

Bu gün yine sorularla cedelleşiyordum. Tamamen başka bir konu hakkında sorular soruyordu. Birden: " Anne, numarası kaç?" diye sordu. "Kimin?" diye sordum. "Allah'ın" dedi. Market kapandığı için meyveli yoğurtları Allah'tan isteyecekti. Allah'ın telefon numarasını soruyordu.

"Numarası..... d-u-a.. galiba... evet dua ..." diyebildim sadece.

Hüdanur o soruyu geçeli çok olmuştu ama ben hâlâ cevap üzerine düşünüyordum...

ayna görmemiş "ân" ve "zaman". ikisi de bilmez kendini...

Haddini bilmez bir ân, mesut, bahtiyar bir ömürle kıyas eder kendini. O kadar inanır ki büyüklüğüne, zaman, istediğinde bulandıracağı berrak bir sudur onun için. Bekleye bekleye keskinleşen konsantre bir zehir şişesi gibi çalkalanıp, köpürüp, fışkırır damıtılmış zamanın her bir ögesine...

Hasta eder, koltuk değneklerine mahkûm bırakır, yarı felçli ihtiyar gibi. Atmosferle keser de irtibatını, bir bozulup bir çalışan eski bir oksijen makinasından gönderir ciğerlerine, yaşamak için muhtaç olduğu havayı. Bağışıklık sistemi çökmüş bir kanserli gibi basit bir mikroba yenik düşer zaman...

Ân o kadar inanır ki büyüklüğüne, egosundan akıl ve irade de alırlar nasiplerini. Zamanı koruyamaz olurlar, iki çelimsiz asker gibi. Savaşmaktan yorulur, şimdiye kadar hiç hakkını veremedikleri silahlarını külliyen bırakır, beyaz bayrak açarlar. Tahakküm ân'ındır artık...

Ân o kadar güvenir ki kendine, zaman ne kadar hızlı koşarsa koşsun, açamayacaktır arayı. Çevik olduğu kadar sinsi gider zamanın ardından, her vakit ensesindedir nefesi. Ân'dan ürker zaman. Tembel kaplumbağa misali bitiş çizgisini daha önce geçmesinden korkar.

Bir el uzanmalı şimdi. Ya sıçrayan çamurlardan arındıracak zamanı, ya da boğacak ânı kendi bataklığında. İlelebed kurtulmamacasına, kendi kopardığı fırtınanın girdabına itecek.

Onunla birlikte batmadan... Ustaca...

duvara yazı-yorum!

en güzel beyaz

Yer ve gök aynı renkti. 2 saat yürüdüm. Düştüm kalktım yine yürüdüm. 4 yaşlarında bir erkek çocukla babasının yaptığı kardan baba oğula bayıldım. Anne kız versiyonunu yapmak istedim ama moraran ellerim buna izin vermedi. Kardan çocuğun elinden düşen çam dalını tekrar yerine iliştirdim, esere emeğimi kattım. Kocaman poşetleri kızak yapıp kaydım. En son 96 yılında karla bu kadar samimi olmuştum. Ertesi sabah yağmur başladı, gözlerimin önünde eridi kardan aile.

Şükürler olsun rahmetinin her şekline...

karıştırdığın çorbanın girdabında kaybolmak

2000'den adım adım uzaklaşırken, hayalimdeki 2000'li yıllara bir adım bile yaklaşamamanın verdiği hayal kırıklığı içerisindeyim. Ne hayallerim vardı jetgilliğe dair. Uçan arabam olacaktı, gökyüzünde fink atacaktım. Hava trafik polisinden kaçmak için gökdelenin yüz bilmem kaçıncı katındaki açık pencereden içeri dalacaktım. Her bi şey otomatik olacatı. Dişlerim otomatik fırçalanacak, saçlarım şekillendirilecekti. çeşit çeşit sofraları bir düğme yardımıyla kuracak, sonra da kurum kurum kurulacaktım. Yemekteyiz yarışmacılarının kralı gelse bir 'kıl'lık yapamayacaktı. Her evde bir hizmetçi rozi olacaktı. Arada sakarlık yapacaktı, "söktürtme bana devrelerini" deyip azarlayacaktım.

Buradan bilim adamlarına seslenmek istiyorum! İnanmıyoruz artık 5.güç'teki safsatalara da. Evinize gidin, ailenizle vakit geçirin. Zaten o film 23. yüzyılda geçiyordu. Bu gezegen o kadar yaşamaz.

(Allahualem.)